Edvard, Noors schilder en graficus, *12 december 1863 te Loiten (Hedemarken), ♱23 januari 1944 te Ekely (bij Oslo). Munch bezocht in 1885 en 1889 Parijs.
Later verbleef hij enige jaren in Berlijn. In 1891 ontstond een eerste conceptie voor zijn Levensfries, een reeks schilderingen die uiting geeft aan liefde en leed van de mensheid, o.a. Levensdans (1899—1900). In 1895 trok Munch weer naar Parijs, waar hij behalve de invloed van neo−impressionisme en fauvisme ook die van de Japanse prentkunst onderging en in contact kwam met de kring van de Franse symbolisten. In 1909 vestigde hij zich voorgoed op het Noorse platteland, eerst in Kragerö, later in Ramme en tenslotte in Ekely. In zijn werken staan de mens en onderwerpen als liefde, dood, levensangst, seksualiteit centraal.
Munch schilderde aanvankelijk impressionistich, later symbolistisch. Zijn krachtige expressionistische werken vertonen brede vlakken, felle kleurcontrasten en sterke contourlijnen. Hij schilderde ook vele expressieve portretten, b.v. van Konsul Sandberg (1901) en Walter Rathenau (1907). Ook in de grafische kunst toonde Munch zich een meester; van zijn grote serie houtsneden en litho’s is vooral bekend de lithografische reeks Alfa en Omega (1909), de tragische geschiedenis van een eerste mensenpaar. Munchs voornaamste werken bevinden zich in Oslo in het Munch−Museet. Werken: De schreeuw (1893), Madonna (1893−94), Vampier (1894), Jaloezie (1895), Puberteit (1895). LITT.P.Gauguin, E.Munch (1933); A.Moen, E. Munch, Graphic art and paintings (3 dln. 1956−58); O.Benesch, E.Munch (1960); W.Timm, E.Munch (1965); O.Sarvig, E.Munch Graphik (1965); Cat. tent. Edvard Munch, Museum Boymans−van Beuningen, Rotterdam (1970).
