v., (ook: mucovicoïdose, pancreasfibrose), een erfelijke stofwisselingsziekte van de klieren met een uitwendige afscheiding (zweetklieren, slijmklieren) en de alvleesklier.
Bij mucoviscidose heeft het zweet een hoog zoutgehalte, waardoor vooral bij warm weer extra zout toegediend moet worden. De slijmklieren produceren een taai slijm, waardoor de lagere luchtwegen gemakkelijk verstopt raken; er ontstaan ontstekingen in de longen en de luchtwegen worden blijvend beschadigd. Een tekort aan verteringssappen van de alvleesklier leidt tot verteringsstoornissen van vetten en eiwitten, met als gevolg grote hoeveelheden, naar kaas ruikende, geelgrijze ontlasting. De behandeling bestaat uit het toedienen van alvleesklierpreparaten en het verzorgen van de luchtwegen met behulp van fysiotherapie en slijmoplossende middelen. Het is gebleken dat een vrij groot percentage van volwassenen die een chronische bronchitis hebben, lijden aan een lichte vorm van mucoviscidose.
