[Arab. musta’rib, gearabiseerd], m. (mv.), de naam waarmee in de middeleeuwen de sedert het begin van de 8e eeuw onder de heerschappij van de Arabieren levende inheemse bevolking van Spanje werd aangeduid.
De mozaraben spraken een Arabisch dialect, dat met andere elementen was vermengd. Zij behielden het christelijk geloof en hadden een eigen liturgie (Wisigotische liturgie).
