[Lat. mosaicus], o.,
1. vlakversiering van steen, glas enz., die bestaat uit een groot aantal kleine, verschillend gekleurde, ingelegde stukjes die met elkaar een beeld of figuur vormen; ook de techniek van dit werk;
2. (fig.) samenstel of figuratie, die daarop lijkt: een van staatjes;
3. soms meer in de zin van harmonisch samenstel: het van deze cultuur is verstoord;
4. naam van verscheidene planteziekten, o.a. bij tabak;
5. ben. voor de gevoelige laag in de opneembuizen voor televisie.
Een mozaïek wordt verkregen door het samenvoegen (in een laag cement of een ander bindend materiaal) van stenen, marmeren, glazen of houten plaatjes, zodat een (gewoonlijk kleurig) patroon ontstaat. De Perzen, Egyptenaren en Grieken gebruikten mozaïeken voor vloeren. Later werden zulke vloeren ook in de hellenistische en de Romeinse bouwkunst toegepast.
