[Lat., uit eigen beweging], in de Rooms-Katholieke Kerk een formule voor pauselijke rescripten, die aangeeft dat de paus uit eigen beweging een bepaalde gunst verleent. Ook sommige pauselijke wetgevende acten worden met deze woorden ingeleid; het gaat dan gewoonlijk om zaken van uitzonderlijk belang.
Na het Tweede Vaticaans Concilie werden motu proprio’s uitgevaardigd waarin algemene beginselen uit de decreten van dit concilie een concrete uitwerking kregen.
