[Gr. metron, maat, nemo, verdelen], m. (-nomen), (muziek) apparaat waarmee allerlei tempi exact kunnen worden gereproduceerd.
Een metronoom bestaat uit een aandrijfwerk (een veerwerk of een elektrische aandrijving) en een slinger, voorzien van een schaalverdeling waarlangs een gewicht verschoven kan worden. Het slingertempo wordt hoger naarmate het gewicht verder naar het draaipunt van de slinger toe verschoven wordt, en lager naarmate het daar verder vandaan wordt geschoven. De schaalverdeling is zodanig aangebracht, dat het gewicht in iedere stand het getal aanwijst dat overeenkomt met het aantal tikken per minuut (het slingermechaniek geeft twee tikken per volledige slingering). De metronoom werd ca. 1815 uitgevonden door de Ned. mechanicus D.N.Winkel en enigszins verbeterd door J.N.Mälzel. De aanduiding in een partituur M.M. 120 betekent: metronoom van Mälzel instellen op 120; het tempo is daarmee exact vastgelegd.
