v.,
1. de wetenschap van het op economisch verantwoorde wijze bereiden van metalen uit hun ertsen;
2. de wetenschap van de processen die betrekking hebben op de zuivering van het waardevolle metaal.
In de metallurgie worden drie groepen onderscheiden.
1. De pyrometallurgie, de verwerking van ertsen op metaal door middel van smeltingen (vlamoven, hoogoven). De warmte, die voor de smelting nodig is, wordt verkregen door toevoeging van brandstof als cokes e.d.
2. de elektrometallurgie, de verwerking van ertsen op metaal met behulp van elektrische stroom, waarbij men hetzelfde doel tracht te bereiken. Men onderscheidt hierbij
a. de elektrothermische metallurgie, waarbij de elektrische stroom als warmtebron dient (elektrische ovens) en
b. de elektrolytische metallurgie, waarbij men met het metaal verkrijgt door een elektrische stroom te leiden door een waterige oplossing of wel door een bad met gesmolten zouten.
3. De hydrometallurgie, de verwerking van ertsen op metaal door middel van logingen, dus langs de natte weg. Het metaal wordt uit de oplossingen verkregen door cementatie of door elektrolyse.
De eerste en tweede winningsmethoden komen meer speciaal in aanmerking voor ertsen met hoog gehalte of concentraties. De hydrometallurgie wordt toegepast op ertsen met een laag gehalte aan waarde vol metaal. Zij neemt steeds meer in belangrijkheid toe.
