onbep. w., het opbrengen van dunne metaallagen door een metaaldraad of metaalpoeder te smelten en onder druk zeer fijn te verstuiven. Voor het metaalspuiten wordt gebruik gemaakt van een spuitpistool met een aansluiting op een draadspoel waarop de metaaldraad gewikkeld is die verspoten zal worden, met een aansluiting naar een zuurstofen een acetyleenfles die de vlam levert om de draad te doen smelten, en met een aansluiting voor de benodigde perslucht.
De metaaldraad wordt door een acetyleenvlam tot smelten gebracht en door de sterke luchtstroom in zeer kleine deeltjes verdeeld (0,01 mm).De perslucht spuit deze deeltjes uit het pistool met een snelheid van 100—200 m/s waarbij de afstand tussen spuitkop en werkstuk ca. 20 cm moet bedragen. Ondanks de zeer korte tijd (0,001 s) waarin deze afstand door de vloeibare metaaldruppel wordt af gelegd, ontstaat er toch een oxidehuidje dat verbroken wordt wanneer de druppel op het werkstuk uiteenspat. De warmte-inhoud wordt zeer snel afgevoerd zodat geen homogene deklaag ontstaat, maar de ene druppel over de andere komt te liggen met resten oxidehuid ertussen. De dichtheid is dus niet overal gelijk. Het metaalspuiten wordt toegepast voor het aanbrengen van beschermende lagen om de weerstand tegen corrosie te vergroten. De produktiesnelheid is ca. 15 m2/h.
Men spuit o.a. met zink, aluminium, lood, tin, cadmium. Behalve op staal kan met metaalspuiten worden toegepast op o.a. steen, hout en carton.
