v., (ook: kritische ethiek), deel van de ethiek waarin de betekenis en functie van morele termen en uitdrukkingen worden geanalyseerd en waarin o.m. de structuur van het argumentatieproces inzake morele aangelegenheden wordt onderzocht.
In tegenstelling tot het normatieve deel van de ethiek, waarin morele concepties en principes worden verdedigd, onthoudt de meta-ethiek er zich in intentie van inhoudelijke standpunten in te nemen. Meta-ethische beschouwingen hebben de ethische bezinning steeds begeleid (men vindt ze b.v. reeds in Aristoteles ethische geschriften). Op stelselmatige wijze is de meta-ethiek m.n. in de analytische filosofie tot ontwikkeling gebracht.
LITT. R.B.Brandt, Ethical theory (1959); G.C. Kerner, The revolution in ethical theory (1966).
