eigenlijk: Jakob Meijer, Ned. schrijver en historicus, *18.11.1912 Winschoten. Van Messel werd orthodox-joods opgevoed, studeerde voor rabbijn, vervolgens geschiedenis en promoveerde op de (illegale) dissertatie Isaac da Costa’s weg naar het christendom (1941).
Van 1943— 45 verbleef hij in Duitse concentratiekampen. Onder zijn eigen naam publiceerde Van Messel m.n. over de geschiedenis van de joden, over het Amsterdamse jodendom en over joodse letterkundigen. Van Messel debuteerde laat als dichter met Kaddisj, waarna een reeks bundels volgde met verzen over school, het jood zijn, erotiek en met poëzie in het Gronings. Werken: proza: Het verdwenen ghetto (1948), Encyclopaedia sefardica neerlandica (1949— 50), Het Jonas Daniël Meijerplein (1961), Zij lieten hun sporen achter (1964), De zoon van een gazzen (1967; over J.I.de Haan), Waar wij ballingen zijn (1968), Hoge hoeden, lange standaarden (1969); poëzie: Kaddisj (1965), Zeer zeker, zeker zeer (1967), Mammoeth mijn muze (1968), Vrouger of loater (1969), Syndroom (1971), Het eeuwige leven(1972), Bruid waar blijft je mond (1974).
