o., de wetgeving omtrent het warenmerk, die garanties inhoudt voor producent en consument.
Algemene grondslagen voor een internationale regeling is het Unieverdrag van Parijs van 20 maart 1883, vele malen gewijzigd, o.a. in 1934 te Londen, dat zich over het gehele gebied van de industriële eigendom uitstrekt. De overeenkomst van Madrid van 1891 betreffende de internationale inschrijving van merken, eveneens herzien in 1934, regelt de internationale inschrijving van merken. Deze verkrijgt men door aanvraag bij een van de nationale bureaus en hulpbureaus, waar het merk reeds is ingeschreven. Dit bureau voegt bij inzending van de aanvrage aan het Internationale Bureau te Bern een verklaring, dat de aanduidingen van het aanvraagformulier overeenstemmen met die van het nationaal register. Het depot te Bern verzekert de bescherming in alle contracterende landen. Op 15 juni 1957 kwam te Nice de overeenkomst betreffende de Internationale Classificatie van de Waren en Diensten waarop handelsmerken betrekking hebben tot stand.
Bij dezelfde gelegenheid werd de overeenkomst van Madrid betreffende de Internationale Inschrijving van Fabrieks-of Handelsmerken van 1891 herzien. Verder werd op 19 maart 1962 te Brussel het Benelux-verdrag ondertekend, met zijn bijlage, houdende Eenvormige Beneluxwet op de Warenmerken. Merkenwet. Tenslotte dient te worden gewezen op het Verdrag tot Oprichting van de Wereldorganisatie voor de Intellectuele Eigendom, opgemaakt te Stockholm, op 14 juni 1967. Dit Verdrag betreft o.a. de fabrieks-, handels-en dienstmerken en commerciële aanduidingen.
