v., de bekwaamheid om psychische eigenschappen van anderen, hun beweegredenen en emoties juist te beoordelen.
Mensenkennis is in zeker opzicht tegenpool van de systematische en wetenschappelijke karakterologie (die goeddeels historisch is). Herkenning speelt in mensenkennis een grote rol; wat men niet in de een of andere vorm al eens zelf doorleefde, beoordeelt men vaak verkeerd. Mensenkennis valt dan ook nauwelijks theoretisch te leren.
