Marcelino, Spaans litteratuurhistoricus, *3.11.1856 Santander, ♱19.5.1912 Santander. Menéndez y Pelayo was hoogleraar filologie te Madrid.
Sinds 1898 was hij directeur van de Biblioteca Nacional. Hij geldt als de belangrijkste letterkundige criticus van zijn tijd. Menéndez y Pelayo was een traditionalist, die door hernieuwde kennis van het grootse verleden Spanje uit zijn verval wilde opheffen. Zijn beoordeling van auteurs en stromingen was gebaseerd op een fel rooms-katholieknationalistisch standpunt. Werken: La ciencia española (1876), Horacio en España (1877), Historia de los heterodoxos españoles(1880—82), Historia de las ideas estéticas en España (1882—91), Estudios de critica literaria (1884-1908), Antologia de poetas hispanoamericanos (1893—95), Origenes de la novela (1905), Antologia de poetas liricos castellanos (1908), Bibliografia hispanolatina clásica (1912). Uitgave: Obras completas (60 dln. 1940).
LITT. E.Sánchez Reyes, Don Marcelino (1956); G. Andoin, Un español ejemplar (1959); E.Sánchez Reyes, Biografia critica y documental de M.Menéndez y Pelayo (1974).
