[Hebr., bergsterkte], een ca.150 v.C. gebouwde en door Herodes de Grote uitgebreide bergvesting in Zuid-Palestina, aan de Dode Zee, zeer moeilijk toegankelijk door de steile afgronden in de omgeving. Tijdens de in 70 n.C. begonnen joodse opstand tegen de Romeinen viel Massada ca. drie jaar na de verwoesting van Jeruzalem als laatste vesting in Romeinse handen (15. 4.73 n.C.).
Van 1963-65 werd de vesting door Israëlische archeologen blootgelegd.LITT. Y.Yadin, Masada (1971); D.Kossoff, the voices of Masada (1973).
