(Fr.: Iles Marquises), eilandengroep behorend tot Frans Polynesië, omvattend elf tamelijk grote en hoge eilanden, 1274 km2, 5590 inw. Hoofdstad: Atuona.
De grootste eilanden zijn Nuku Hiva (482 km2, hoog 1185 m) en Hiva Oa of La Dominica (400 km2), dat het hoogst is (1260 m). De steile bergen bestaan uit basalt en hebben op de zuidhellingen een weelderige vegetatie (stijgingsregens), de noordhellingen zijn droger en zijn bedekt met grasof varenvelden en wat kreupelhout. De bevolking bestaat uit Polynesiërs. De export omvat kopra, verder wat koffie, vanille en parelmoer. Het toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten. De eilanden zijn in 1595 ontdekt en kwamen vanaf 1842 onder Frans gezag. Zij behoren tot het Polynesisch cultuurgebied. Vroeger waren er verschillende, voortdurend met elkaar in strijd gewikkelde stammen die kannibalisme bedreven. De politieke organisatie was minder gecentraliseerd en de macht van de vorst minder groot dan in de rest van Polynesië. Het huwelijk was polyandrisch, d.w.z. dat een vrouw met meer dan één man getrouwd is. Het contact met de Europeanen heeft zowel de bewoners als hun cultuur grotendeels doen verdwijnen.
LITT. R.Linton, Marquesan culture (1939); T. Heyerdahl, Fatu Hiva, terug naar de natuur (1975).
