v./m. (mv.), Marmotini, groepering van knaagdieren, behorend tot de eekhoornachtigen (Sciuroidea), 65 soorten omvattend.
Marmotten zijn aan de eekhoorns verwante dieren. Zij zijn echter zwaarder gebouwd. Het zijn holbewonende gronddieren van Europa, Azië en Noord-Amerika. De oren zijn klein en de staart is veel korter dan bij de meeste eekhoorns. De bekendste soorten zijn de alpenmarmot (Marmota marmota) van de Alpen en de Karpaten, de nauwverwante bobak (M. bobak) van Oost-Europa en Azië en de prairiehondjes (Cynomys) van NoordAmerika en Azië. De alpenmarmot is een uitgesproken gebergtedier (‘s zomers aan de boomgrens, ‘s winters lager; winterslaap van meer dan zes maanden per jaar).
De andere soorten zijn bewoners van de open vlakte. De meeste marmotten beschikken over een scala van fluittonen; de prairiehondjes danken echter hun naam aan het blaffende alarmgeluid. De chipmunks geven de voorkeur aan meer bebost terrein; de meeste soorten hebben opvallende lengtestrepen op de flanken, knaagdieren, eekhoornachtigen.
LITT. W.Huber, Das Alpenmurmeltier (1967); D. I.Bibikow, Die Murmeltiere (1968).
