v., in christelijke kerken de verering van Maria, de moeder van Jezus. De Mariaverering is in het oudchristelijke Oosten ontstaan en is daar vanaf de 5e eeuw in liturgische feesten aanwijsbaar.
Vanaf het concilie van Efese (431) blijkt een sterke relatie met de verering van Christus.In het Westen blijkt de Mariaverering in de 6e eeuw; Rome neemt de oosterse Mariafeesten in de 7e eeuw over. De volksvroomheid ontwikkelde in de middeleeuwen een sterke Mariaverering, waarbij overdrijving en misvorming niet uitbleven. De Reformatie reageerde o.a. hiertegen, hoewel de Duitse en Engelse sectoren minder afwijzend waren dan de Zwitserse. Ook het Concilie van Trente (1545-63) reageerde tegen de misbruiken, maar de Mariaverering bleef een belangrijke plaats innemen in de katholieke vroomheid, m.n. van 1850—ca. 1960. In 1974 gaf paus Paulus VI leerstellig gemotiveerde richtlijnen voor een sobere Mariaverering, mariologie.
LITT. H.Graef, Maria. Eine Geschichte der Lehre und Verehrung (1964); W.Delius, Texte zur Geschichte der Marienverehrung und Marienverkündigung in der alten Kirche (1973); Paulus VI, Marialis Cultus (Ned. vert. in: Archief van de Kerken 29; 1974).
