[Aramees: marana ta, kom Heer], o, oudchristelijk gebed, dat vooral in de avondmaalsliturgie zijn vaste plaats had.
Dit gebed is bekend uit 1 Kor.16,22 en het werd ook in het Griekse taalgebied overgenomen (Openb.21,20). In de na-apostolische tijd kreeg de formule een andere inhoud en beschouwde men de term als afkomstig van het Aramees maran’ata, onze Heer is gekomen, waarmee men de aanwezigheid van Christus in de eucharistie beleed.
