[Ital. macchia], v./m., de 1—4 m hoge, min of meer dichte, altijdgroene en hardbladige struikvegetatie in streken met een mediterraan klimaat; (metonymisch) zij die zich in dit struikgewas ophouden, m.n. de leden van de Franse verzetsbeweging van 1942—44 in Zuid-Frankrijk; vandaar ben. voor elke ondergrondse verzetsgroep.
VEGETATIEKUNDE
De maquis ontstaat eigenlijk bij aantasting en degradatie van het natuurlijke hardloofbos, waarvan de ondergroei zich min of meer herstelt of handhaaft na verdwijning van de bomen. De best ontwikkelde maquis komt voor op silicaatrijke bodems. De samenstellende plantensoorten variëren volgens het gebied (Mediterrane flora en vegetatie, Kaaps gebied, chaparral).
GESCHIEDENIS
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd met maquis een deel van het Franse verzet tegen de Duitse bezetting aangeduid. De verzetsstrijders (maquisards) vormden aanvankelijk losse groepen die sabotagedaden, vergeldingsacties tegen collaborateurs en ongeregelde aanvallen uitvoerden. Later sloot de maquis zich bij De Gaulle aan.
