[Arab. makama, plaats van stilstand], v./m. (-n), Arabische litteraire vorm in ritmisch en rijmend proza: de makamen van Hariri.
De makame werd het eerst toegepast door Hamadani (♱1007). De filoloog en schrijver Hariri vervolmaakte het genre in zijn Makâmat. De makame-vorm werd in het Hebreeuws nagevolgd door Juda Alcharisi en Salomo Romi, in het Duits door F.Rückert en in het Ned. door J.van Droogenbroeck.
