Engels rechtsgeleerde, *15.8.1822 Kelso (Roxburghshire), ♱3.2. 1888 Cannes. Maine is de grondlegger van het moderne historisch-rechtsvergelijkend onderzoek in Engeland.
Van 1847-54 was hij hoogleraar Romeins recht te Cambridge en tussen 1852—62 doceerde hij Romeins recht aan de Inns of Court te Londen. Maine was van 1862-69 juridisch adviseur van de gouverneur-generaal van India, waarbij hij meewerkte aan de codificatie van het hindoerecht. Van 1869—78 was hij afwisselend te Oxford en Cambridge als hoogleraar werkzaam. Maine trachtte met behulp van survivals (gebruiken uit een vroegere tijd die voortbestaan zonder een duidelijke functie te hebben) anomalieën in het Romeinse en Engelse recht te verklaren. In zijn voornaamste werk, Ancient law, zette hij o.a. het onderscheid uiteen tussen op verwantschap gebaseerde samenlevingen, met gemeenschappelijk bezit en rechtshandhaving in eigen kring, en op vrije contracten berustende moderne samenlevingen, waarin privébezit domineert. Werken: Ancient law (1861), Village communities in the east and west (1871), Lectures on the early history of institutions (1875), Dissertations on early law and customs (1883), International law (1888, 3e dr. 1915).
