Duits schei- en natuurkundige, *2.5.1802 Berlijn, †4.4.1870 Berlijn. Magnus werd in 1834 hoogleraar te Berlijn.
Hij bestudeerde de uitzetting van lucht, de eigenschappen van telluur, seleen en van gassen die in het bloed aanwezig zijn. Zijn onderzoekingen naar de onverklaarde afwijkingen van bolvormige artillerieprojectielen leidden tot de ontdekking van het Magnus-effect.
