Bruno, Italiaans (sinds 1963 Westduits) componist en dirigent, *21.4.1920 Venetië, ♱13.11. 1973 Darmstadt. Maderna dirigeerde al in 1928 het orkest van de Scala te Milaan.
Hij studeerde viool en piano. Bij Bustini studeerde hij compositie en bij Malipiero werd hij o.a. tot dirigent opgeleid. Van 1947-50 was hij docent aan het conservatorium te Venetië. Na 1951 leidde hij te Darmstadt de Kranichsteiner Internationale Ferienkursen. In 1956 richtte Maderna, samen met L.Berio, de elektronische studio van de Italiaanse radio in Milaan op. Hij dirigeerde alle grote orkesten van Europa en de VS en leidde vele cursussen.
Oorspronkelijk was hij vooral als dirigent van eigentijdse composities bekend. Al spoedig werd hij tevens een van de belangrijkste vertolkers van het romantische repertoire (o.a. Bruckner en Mahler). Hij bewerkte veel renaissanceen barokmuziek voor moderne ensembles, o.a. Orfeo van Monteverdi. Zijn vroegste werken vertonen de invloed van Bartok, Stravinsky en Malipiero.
De composities tot ca.1965 zijn avantgardistische experimenten. Na 1965 bereikte Maderna een samenspel tussen avant-garde en lyriek, strikte vorm en improvisatie. Composities: opera’s: Don Perlimplin (radio-opera; 1961), Hyperion (1964), Satyricon (1973); orkest: Composizione in tre tempi (1951), drie hoboconcerten (1962; 1967; 1973), Amanda (1966), Quadrivium (1969), Grand aulodia (1970), Aura (1971); kamermuziek, koorwerken, elektronische composities.
