Jonas Mačulevicius, pseud. Maironis, Litouws dichter, *21 oktober 1862 te Betygala, ♱28 juni 1932 te Kaunas.
Maciulis was kanunnik van Zemaitis (Neder-Litouwen). Van 1894―1909 was hij hoogleraar te Sint-Petersburg, na de Eerste Wereldoorlog te Kaunas.Maciulis behoorde tot de schrijversgroep rond de Tevynés Sargas (1896―1904; Vaderlandse wacht), die een reveil in nationale en rooms-katholieke zin beoogde. Hij vond zijn inspiratie in de schoonheid der natuur en de historie van Litouwen.Werken: poëzie: Pavasario balsai (1895; Stemmen der lente), Raseiniu Magdé (1909; Magdalena van Raseiniai); drama’s: Kame išganymas (1895; Waar is redding), Jaunoji Lietuva (1907; Het nieuwe Litouwen), Mūsu vargai (1920; Onze ellende), Kestucio mirtis (1921; De dood van Keistutis), Vytautas (1922―30).
