[Eng.} (lynchte, heeft gelyncht), het buiten rechtsgeding doden van een misdadiger of een van misdaad verdachte persoon door een woedende volksmenigte, meest onder buitensporige mishandeling.
Juridisch gezien is lynchen een vorm van eigenrichting, en als zodanig een zeer primitieve vorm van rechtspleging. Tot in de 20ste eeuw heeft deze praktijk zich weten te handhaven in de VS. Na de Secessieoorlog maakten lynchpartijen in de Zuidelijke staten veel slachtoffers, vooral onder de negerbevolking. Daarnaast kwam in meer georganiseerde vorm lynchjustitie voor, omdat men vond dat de officiële juridische procedure te lang duurde of omdat de autoriteiten talmden met het in gang zetten van de procedure. Door de burgers werden uit hun midden rechtbanken gevormd, die beslisten over het lot van de verdachte. Ook werd de tenuitvoerlegging van het vonnis aan particulieren overgelaten.
De lynchpraktijk werd ook wel toegepast op blanken, m.n. op pas geïmmigreerde personen, die door de betrokken samenleving niet werden geaccepteerd. In de 19e eeuw werd er weinig moeite gedaan de daders van een lynchpartij op te sporen. Vermoedelijk werden in de VS in de 20e eeuw ca. 4000 personen, van wie ruim 3000 negers, gelyncht.
LITT. J.H.Chadbourn, Lynch and the law (1933).
