taal van de bewoners van Luwija. Het Luwisch kan in enkele dialecten worden onderverdeeld die zich van verschillende schriftsystemen bedienen:
1. het Westluwisch dat ca.400 v.C. in een soort Grieks alfabet geschreven werd (mogelijk afkomstig van Rhodos) en voortgezet werd door het alfabetische Lycisch;
2. het Centraalluwisch, voorkomend in spijkerschriftteksten op kleitabletten uit Bogazköy;
3. het Oostluwisch dat met hiërogliefen vooral op stenen monumenten werd geschreven en ter onderscheiding van het Spijkerschriftluwisch Hiërogliefenluwisch wordt genoemd. Dit laatste dialect is nog tot in de 8e eeuw in gebruik gebleven in de Neohettitische staten in Oost Anatolië en Syrië. Het Luwisch behoort met het verwante Hettitisch en het Palaïsch tot de oudste Indo-europese talen.
LITT. H.Otten, Zur grammatikalischen und lexikalischen Bestimmung des Luvischen (1953); E.Laroche, Dictionnaire de la langue louvite (1959); P.J.Houwink ten Cate, The Luwian population groups of Lycia and Cilicia Aspera during the hellenistic period (1965); J.D.Hawkins e.a., Hittite hieroglyphs and Luwian: new evidence for the connection (1974).
