[Lutetia, Parijs], o., chemisch element, symbool Lu.
Lutetium behoort tot de groep der zeldzame aarden of lanthaniden en heeft daarom slechts drie valentie-elektronen ter beschikking die worden afgegeven onder vorming van Lu3+-ionen. In de natuur vindt men het stabiele 17571Lu (97,41 %) en het radioactieve (betastralen17671 Lu (2,59 %) met een halveringstijd van 2,1 x ÏO10 jaar. Het is in 1907 door Urbain ontdekt, ongeveer gelijktijdig met C. A.von Welsbach. Deze laatste gaf het de vroeger gebruikte naam cassiopeium. Lutetium is een zilverwit metaal.
Het wordt in zeer kleine hoeveelheden in alle mineralen gevonden die yttrium bevatten, zoals monazietzand. De scheiding is echter zeer moeilijk en kostbaar waardoor lutetium nog geen technische toepassing heeft gevonden.
