v. (-en), belemmerde passage (stenose) door de luchtpijp.
Een luchtpijpvernauwing kan ontstaan door schrompeling van een litteken na ontsteking van de luchtpijp of nadat er lange tijd een canule in de trachea heeft gelegen (tracheotomie). Verder komen vernauwingen voor door druk van buitenaf, meestal door een vergrote schildklier (krop, struma), of door groei van een gezwel binnenin de luchtpijp. Een geringe vernauwing veroorzaakt zo weinig klachten dat geen behandeling noodzakelijk is. Een ernstige stenose geeft ademhalingsmoeilijkheden, en wordt vaak gevolgd door luchtweginfecties en longontstekingen, die het leven in gevaar brengen. In die gevallen is het gewenst het vernauwde gedeelte te verwijderen.
