o. (-s),
1. loterij met een inzet op een of meer getallen;
2. gezelschapsspel met houten schijfjes op van 1-90 genummerde kaarten, kienspel; prentenlotto.
Lotto, sedert 1530 onder die benaming ontstaan in Italië, is niet een kansspel met loterijbiljetten (loterij), maar met cijfers. De moderne vorm ervan werd eerst in Duitsland gereglementeerd, later in Nederland (geregeld in de Wet op de Kansspelen, 10.12.1964), Frankrijk, Italië en in andere niet-Europese landen. Om de kapitaalvlucht naar die landen te voorkomen, heeft de Belg. regering dit spel geregeld bij ministerieel besluit van 8.12.196
7. Als gezelschapsspel heeft lotto een grote verbreiding gekregen. De spelregels vertonen veel overeenkomst met die van het kienspel. Bij lotto heeft echter iedere deelnemer een aantal kartonnen kaarten, met genummerde vakjes, die afgedekt moeten worden. Wie het eerst een kaart vol heeft, is winnaar.
Tegenwoordig is lotto veelal verdrongen door bingo.
