Konrad Zacharias, Oostenrijks zoöloog. *7.11.1903 Wenen. Lorenz studeerde medicijnen en zoölogie.
In 1940 werd hij hoogleraar te Königsberg. Vanaf 1951 deed Lorenz gedragsonderzoek aan het Max-Planck-Institut voor mariene biologie, gericht op de fysiologie van het gedrag. Van 196173 was hij directeur van dit instituut. Bij zijn onderzoek over instincten stelde Lorenz, naast het signaalprikkelmechanisme, de ontogenie en fylogenie van het aangeboren gedrag van dieren vast. Lorenz wordt beschouwd als de grondlegger van de ethologie (gedragsleer). Samen met N.Tinbergen en K. von Frisch kreeg Lorenz in 1973 de Nobelprijs.
Werken: Er redete mit dem Vieh, den Vögeln und den Fischen (1949; Ned. vert. Ik sprak met viervoeters, vogels en vissen, le, dr. 1967), So kam der Mensch auf den Hund (1950; Ned. vert. Mens en hond, 5e dr. 1970), Das sogenannte Böse. Zur Naturgeschichte der Aggression (1963); Ned. vert. Over agressie bij mens en dier, 3e dr. (1968), Die acht Totsünden der zivilisierten Menschheit (1973).
