Michail Vasilevitsj, Russisch dichter en geleerde, *19.11.1711 Misjaninskaja (tegenwoordig Lomonosovka) bij Archangelsk, ♱4.4.1765 Sint-Petersburg. Lomonosov studeerde wiskunde, natuurwetenschappen en mijnbouw in Rusland en Duitsland.
In Rusland bekleedde hij wetenschappelijke functies; hij had een belangrijk aandeel in de stichting van de Moskouse universiteit. Hij schreef werken over elektrische dampkringverschijnselen, over oorzaken van warmte en koude, over de Venusdoorgang van 1761 en een handboek der metallurgie. Voor de Russische litteratuur is hij van belang door zijn Russische grammatica (1755), waarin voor het eerst scherp de grens wordt getrokken tussen Russisch en Kerkslavisch. Voorts verrichtte hij baanbrekend werk op het gebied van de versbouw. Lomonosov was een van de voornaamste vertegenwoordigers van het Russische classicisme; zijn werk (oden, lyrische gedichten, treurspelen) wordt gekenmerkt door een deïstische levensbeschouwing.
LITT. B.N.Menshutkin, Russias Lomonosov (1952).
