(Lombardia), Italiaanse regio, 23802 km2, 8,7 mln. inw. Lombardije omvat de prov.
Bergamo, Brescia, Como, Cremona, Mantua, Milaan, Pavia, Sondrio en Varese. Het noordelijk deel wordt ingenomen door de Alpen en de Voor-Alpen; de daarop volgende vlakte gaat trapsgewijze naarde kust en is het belangrijkste industriegebied van Italië. Het hoogste deel van deze vlakte is van belang voor de opwekking van hydro-elektrische energie en trekt veel toeristen (merengebied). Langs de berghellingen komt wijnbouw voor. De vruchtbare bodem, waarbij een goed ontwikkeld kanalenstelsel voor bevloeiing zorgt, maakt verbouw van rijst mogelijk. Voorts is er verbouw van granen en voedergewassen (maïs).
In het oosten is veeteelt belangrijker (kaas). De grote steden in het district hebben belangrijke textielen machine-industrie. Verder omvat de industrie zuivel, meubels, papier, confectie en chemicaliën.
GESCHIEDENIS
Lombardije was het middelpunt van het rijk der Langobarden in Italië (ca.570 -750), daarna deel van het Frankische Rijk. In 951 verenigde keizer Otto I de Grote Noord-Italië met het Duitse Rijk. De steden die na de 11e eeuw sterk in opkomst waren, streden in de 12e13e eeuw samen met de paus tegen de Hohenstaufen-keizers. In de late middeleeuwen was Oost-Lombardije Venetiaans; de rest vormde o.a. het hertogdom Milaan; in 1535 Spaans, in 1714 Oostenrijks, in 1797 Frans. Op het congres van Wenen (1814-15) werd het Lombardisch-Venetiaans Koninkrijk gesticht.
