m. (mv.), middeleeuwse beweging van apostolisch levende vromen, ontstaan in Engeland door de prediking van John Wiclif (♱ 1384).
De lollarden verzetten zich tegen de rijkdom en politieke macht van de geestelijkheid en predikten apostolische armoede en eenvoud. Zij verwierpen bepaalde sacramentaliën, de biecht, het celibaat en de macht van de paus. In Vlaanderen en Henegouwen werden zij soms samen met de begarden genoemd en vervolgd. In Engeland bleven zij bestaan tot de Reformatie, waarbij zij zich aansloten. LITT. K.B.MacFarlane, J.Wycliff and the beginnings of English nonconformity (1952); A.G.Dickens, Lollards and protestants in the diocese of York, 1509-58 (1959); J.A.F.Thomson, The later lollards, 1414-1520 (1968).
