(Gr. Lokroi Epizefurioi), in de oudheid stad aan de zuidkust van Italië (Calabrië), gesticht ca. 675 v.C. door Griekse kolonisten uit Lokris.
Locri kende een uitgebreide geschreven wetgeving, die volgens de overlevering op naam van Zaleukos staat. Vanuit Locri werden gedurende de 6e-5e eeuw v.C. de dochtersteden Hipponioon, Medina en Metauros aan de Tyrrheense Zee gesticht. Een typisch Locrisch produkt zijn de terracotta-votiefplaques (pinakes) met voorstellingen in laagreliëf, die betrekking hebben op de mythe van Kore, en vervaardigd zijn in de 5e eeuw v.C. Van de stad en het heiligdom van Persefone is slechts zeer weinig bewaard gebleven. De stad die in 205 v.C. door Scipio voor Rome werd veroverd en die tot in de 5e eeuw na C. belangrijk bleef, werd door de Saracenen in de 8e—9e eeuw volledig verwoest.LITT. T.J.Dunbabin, The western Greeks (1948); J.Bérard, La colonisation grecque (1957).
