Chinees politicus, *1898 Ning-siang, ♱ca.1973 Peking. Lioe Sjau-t’ji studeerde in Moskou.
Hij werd lid van de Chinese Communistische Partij in het door de Japanners bezette Sjanghai en leidde deze beweging tot 1941. In 1943 werd hij benoemd tot secretaris-generaal van het Centraal Comité en tot vice-voorzitter van de Volksrevolutionaire Militaire Raad. In 1959 werd Lioe Sjau-t’ji president van China. Lioe Sjau-tji was naast Mao de belangrijkste ideoloog van het Chinese communisme. Tot 1965 werd hij beschouwd als de vermoedelijke opvolger van Mao, maar zijn oriëntatie op het Russisch communisme maakte dat hij tijdens de Culturele Revolutie in ongenade viel (1966). Lioe’s voornaamste bijdrage tot de communistische theorie is dat ideologische scholing in plaats van sociale afkomst de kwaliteit van de partijleden bepaalt, een verloochening van het economisch determinisme.
Hij meende, anders dan Mao, dat de industrie, volgens Russisch model ontwikkeld, de basis van de economie moet zijn. Werken: Hoe is men een goed communist? (1939; Eng. vert. 1962), Over de partij (1945; Eng. vert. 1951), Citations du président Liou Chao-Chi (1969). LITT. L.Dittmer, Liu Shao-chi and the Chinese Cultural Revolution (1974).
