v.,
1. het spinnen van vlas;
2. (-en), plaats of gebouw waar dit gebeurt.
De voorbewerkte vlasvezelbundels komen in de linnenspinnerij en worden daar op de hekelmachine uitgekamd (hekelen). De uitgekamde vezelbundels worden op de spreitafel gerangschikt tot lange banden. Deze banden worden door herhaald samenvoegen en rekken op rekbanken tot lont (kamband) verwerkt. De lont wordt geleidelijk dunner gemaakt om tenslotte op de voorspinmachine tot voorgaren verwerkt te kunnen worden. Om het dunne voorgaren enige sterkte te geven, wordt het door middel van vleugels in elkaar gedraaid ( vleugelspinmachine). Na nogmaals rekken wordt dit dunne voorgaren gesponnen tot garen.
Dit fijnspinnen kan droog en nat worden uitgevoerd. Op de droogspinmachine blijft het vezelmateriaal stug en hard, zodat een eenvoudig rekwerk met niet te hoge rek moet worden toegepast. Het garen is dik en onregelmatig. Bij het natspinnen wordt het voorgaren op de spinmachine door een warmwaterbakje geleid. Door dit bevochtigen wordt de pectine of plantelijm in het garen zacht gemaakt en fungeert als kleefmiddel voor de vezels onderling. In dit soepele voorgaren kunnen de vezels bij het rekken vrijer ten opzichte van elkaar bewegen.
Het vochtige garen wordt op spoelen gewikkeld en in een drooginrichting gedroogd, waarbij de plantelijm weer verhardt. Het natgesponnen garen heeft een glad en regelmatig uiterlijk.
De verwerking van vlas tot linnen is een reeds lang bestaand proces. Bij archeologische onderzoekingen werden linnen doeken gevonden waarvan de ouderdom vastgesteld kon worden op 12000-17000 jaar.
