v., (ook: stralenmeetkunde) meetkunde van de ruimte, waarbij niet het punt, maar de rechte lijn als grondelement wordt gekozen.
Terwijl in de gewone puntenmeetkunde van de driedimensionale ruimte het punt bepaald wordt door drie niet-homogene coördinaten (of vier homogene coördinaten), wordt in de lijnenmeetkunde de lijn bepaald door zes homogene lijncoördinaten, waartussen steeds een identieke betrekking van de 2e graad bestaat. Elk stel van zes zulke lijncoördinaten bepaalt een lijn; een willekeurige betrekking tussen die lijncoördinaten bepaalt een stelsel van lijnen enz.
LITT. H.Behnke, Grundzüge der Mathematik, II (1960). F.Klein, Vorlesungen über höhere Geometrie (1957).
