v., rigor mortis, de geleidelijk intredende verstijving door stolling van het spierplasma na de dood.
Lijkstijfheid treedt meer of minder snel na de tdood in, afhankelijk van de toestand waarin mens of dier sterft, en begint in de kaakspieren, gaat dan naar beneden op hals, romp, ledematen en verdwijnt dan weer in dezelfde volgorde na enige dagen. Na een plotselinge dood begint de verstijving vroeg en is sterk. Bij oude en verzwakte individuen is de lijkstijfheid weinig uitgesproken. Bij mensen die in rugligging sterven, zakt direct na de dood de onderkaak naar beneden. Om het hoofd wordt dan een doek gebonden om de onderkaak op haar plaats te brengen, zodat de mond gesloten is wanneer de lijkstijfheid intreedt. Om dezelfde reden worden ook de oogleden gesloten.
