v., abnormale vermeerdering van het aantal leukocyten in het bloed.
Van leukocytose is sprake bij een vermeerdering van het aantal witte bloedcellen (leukocyten) in het circulerende bloed boven de 10 mrd. per liter. Meestal betreft het een stijging van een bepaalde leukocytensoort. Men onderscheidt de granulocytose (een stijging van het aantal granulocyten), die o.a. bij bacteriële infecties voorkomt. Ook bij vergiftiging, harten longinfarct, immunologische reactie en chronische myeloïde (leukemie) vindt men een granulocytose. Een toename van het aantal eosinofiele granulocyten noemt men eosinofilie, die vooral bij allergische reacties optreedt. Een verhoging van het aantal lymfocyten, de lymfocytose, wordt o.a. aangetroffen bij de ziekte van Pfeiffer, en ook bij andere virusinfecties, zoals rode hond, bof en waterpokken en bij chronische lymfatische leukemie. In het algemeen worden bij een verhoogd aantal lymfocyten ook afwijkende vormen gevonden. leukopenie.
