Spaans dichter en geleerde, *(?).8.1528 Belmonte, f23.8.1591 Madrigal de las Altas Torres. De León trad op jeugdige leeftijd toe tot de orde van de augustijnen.
Hij werd in 1561 hoogleraar theologie aan de universiteit van Salamanca en was beroemd om zijn kennis van de klassieke letteren en van het Hebreeuws. Zijn interpretatie van enkele bijbelteksten, m.n. van het hooglied, bracht hem in aanraking met de inquisitie. Van 1572-76 zat hij gevangen in Valladolid. In de gevangenis schreef hij zijn beroemde werk De los nombres de Cristo, een mystiek werk over de namen die aan Christus zijn gegeven, dat na 1583 werd gepubliceerd. De León was een typisch vertegenwoordiger van de renaissance in Spanje. Zijn gedichten, geschreven in een heldere taal, zijn zeer ritmisch van vorm en munten uit door de diepe humanistische gedachten die erin verwerkt zijn.
De León wordt beschouwd als de voornaamste figuur uit de School van Salamanca, een groep Spaanse dichters uit de tweede helft van de 16e eeuw. Uitgaven: La perfecta casada (1944; Ned. vert. De volmaakte gehuwde vrouw, 1951); Obras completas castellanas (1951); Poeslas (1955); De los nombres de Cristo (1956).
LITT. A.F.J.Bell, L.de León (1925; met bibliogr.); A.Guy, La pensée de L.de León (1943); M.Durón, de León (1971); K.A.Kottman, Law and apocalypse: the moral thought of L.de León (1972); A. Baratoain, L.de León (1973).
