v./m. (-n, -nen),
1. (vrijwel alleen mv.) vage aanduiding voor het naar binnen buigende benedengedeelte van de rug met de aangrenzende delen van de rechteren linkerzijde en waarvan het skelet uit lendewervels bestaat: pijn in de lenden hebben; iemand een stok in de lenden leggen; iemand de lendenen breken; zich de lendenen omgorden, zich gereedmaken voor de strijd of de arbeid;
2. (bij viervoetige dieren) achterste deel van de rug: de lenden zijn de voortzetting van de rug en gaan naar achter in het kruis over; dikke -, staartstuk van een rund;
3. (bouwkunst) het benedengedeelte van een boogschenkel of een gewelf aansluitend bij de geboorte.
