Jean, Frans schrijver, *1473 Bavay (Zuidelijke Nederlanden), ♱ca.1524. Lemaire de Belges was een van de laatste en beste rhétoriqueurs.
Hij was aanvankelijk hofdichter te Parijs, vervolgens van 1504-12 te Mechelen aan het hof van Margareta van Oostenrijk. Na bij Margareta in ongenade gevallen te zijn werd hij geschiedschrijver aan het Franse hof, eerst bij Anna van Bretagne, daarna bij Lodewijk xn. Tijdens de perioden die hij in Italië doorbracht onderging hij de invloed van Dante, Boccaccio en Petrarca. Zijn poëzie, waaronder brieven in verzen (twee Epitres de lamant vert) en allegorische gedichten (La couronne margaritique, ter ere van zijn vorstin), getuigt van grote muzikale aanleg. Zijn geschiedwerk Illustration de Gaule et singularitez de Troie (1509-12) is geschreven in een zeer harmonisch proza. Zijn Concorde des deux langages (1511) is een allegorische vergelijking tussen het Frans en het Italiaans. Uitgave: Oeuvres de J.Lemaire de Belges, door J.Stecher (4 dln. 1882-91).
LITT. G.Doutrepont, Lemaire de Belges et la renaissance (1934); P.Jodogne, J.Lemaire de Belges, écrivain franco-bourguignon (1972); U.Bergweiler, Die Allegorie im Werk von J.Lemaire de Belges (1976).
