Henri François, Frans filosoof en socioloog, *16.6.1901 Hagetmau (Landes). Lefebvre studeerde te Aix-en-Provence bij Blondel en te Parijs bij Brunschvicq.
Hij was fabrieksarbeider, taxichauffeur en werd in 1929 leraar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Lefebvre actief in het verzet. In 1961 werd hij hoogleraar sociologie te Straatsburg en in 1967 te Nanterre. Aanvankelijk beïnvloed door Pascal, kwam Lefebvre via Rimbaud en het surrealisme tot het marxisme. Hij werd in 1929 lid van de communistische partij. Hij voerde strijd op twee fronten tegelijk: hij nam stelling tegen het Duitse nationaal-socialisme en hij verzette zich tegen de pogingen van de communisten om het marxisme te dogmatiseren en te institutionaliseren.
Dit laatste bracht hem in conflict met de communistische partij, die hem in 1958 uitstootte. Het werk van Lefebvre kan worden gekarakteriseerd als een hegeliaans marxisme. Lefebvre ziet het marxisme vooral als een leer over de vervreemding van de mens in de maatschappij, tevens als middel dat de opheffing van deze vervreemding praktisch mogelijk maakt en de weg opent voor een verwerkelijking van de totale mens. Werken: Le nationalisme contre les nations (1937), Le matérialisme dialectique (1939; Ned. vert. 1911),L’existentialisme (1946),Pour connaître la pensée de K.Marx(1948), Le marxisme (1948; Ned. vert. 1969), Pour connaitre la pensée de Lénine(1957), Les problèmes actuels du marxisme (1958), Critique de la vie quotidienne(1962), Sociologie de Marx(1966), Le langage et la société(1966), Position: contre les technocrates (1961), La vie quotidienne dans le monde moderne(1968),La révolution urbaine(1970), Au-delà du structuralisme(1971), La pensée marxiste et la ville(1972).
LITT. L.Soubise, Le marxisme après Marx (1967),K.Meier, H.Lefebvre (1973).
