Vietnamees politicus, *1912 Tonkin. Le Duc Tho nam reeds op jeugdige leeftijd deel aan de linkse politieke beweging en trad ca. 1930 toe tot Ho Tsji-minhs Indochinese Communistische Partij.
Door de Franse koloniale overheid tot dwangarbeid veroordeeld, vluchtte hij naar China. Kort voor of na het einde van de Tweede Wereldoorlog keerde Le Duc Tho naar Vietnam terug. Tijdens de Vietnamese Vrijheidsoorlog organiseerde hij de guerrilla in het zuiden van het land. Na de wapenstilstand van Genève in 1954 ging hij naar het noorden, waar hij een hoge functie bekleedde in het centrale comité van de communistische arbeiderspartij. Le Duc Tho geldt als partij-ideoloog en wordt beschouwd als pro-Chinees. In werkelijkheid was zijn politiek er vooral op gericht de invloed van de grote mogenheden op het lot van Noord-Vietnam terug te dringen.
Buiten Vietnam werd Le Duc Tho pas bekend toen hij in 1968 als man achter de schermen ging deelnemen aan de Amerikaans-Vietnamese onderhandelingen in Parijs. In een aantal geheime besprekingen met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken H.Kissinger bracht hij het Vietnamakkoord tot stand. De Nobelprijs voor de vrede die in 1973 aan Le Duc Tho werd toegekend, wees hij af op grond van het feit dat er, ondanks het bestand, nog geen werkelijke vrede in Zuid-Vietnam heerste.
