Frans politicus, *28.6. 1883 Chateldon (Auvergne), ♱(gefusilleerd) 15.10. 1945 Parijs. Laval studeerde rechten en werd advocaat te Parijs.
Als lid van de socialistische partij werd hij in 1914 in de Kamer gekozen, waar hij als redenaar opviel. Laval nam tijdens de Eerste Wereld oorlog door zijn ijveren voor vrede met Duitsland een wat twijfelachtige positie in. Als gematigd socialist keerde hij in 1924 in de Kamer terug. Sinds 1925 vervulde hij verschillende ministerfuncties. Als premier (1935-36) inaugureerde Laval een appeasement-politiek jegens Duitsland. Na de Duitse inval in Frankrijk (juni 1940) was hij lid van het kabinet-Pétain en in het bezette gedeelte plaatsvervanger van Pétain.
Hij werd in dec. 1940 gearresteerd op verdenking een staatsgreep te hebben voorbereid. In febr. 1941 werd hij na Duitse inspanningen in vrijheid gesteld. In 1942 dwongen de Duitsers Pétain om Laval weer in zijn regering op te nemen, waarna Laval de collaboratie met Duitsland perfectioneerde. In 1944 vluchtte hij naar resp. Duitsland, Spanje en Oostenrijk. Nadat hij door de Amerikanen was gearresteerd, werd hij aan Frankrijk uitgeleverd. Hij werd in okt. 1945 ter dood veroordeeld.
LITT. A.Mallet, P.Laval (2 dln. 1955); R.Aron, Les grands dossiers de l’hist. contemp. (1962); G. Warner, P.Laval and the eclipse of France (1968);H.Michel, Pétain, Laval, Darlan, trois politiques? (1972); G.Jacquemin, La vie publique de P.Laval (1973).
