comte de, eigenlijk: Isidore Lucien Ducasse, Frans dichter, *4.4.1846 Montevideo, ♱24. 11.1870 Parijs. Na mislukte pogingen tot studie schreef De Lautréamont in 1868 Les chants de Maldoror.
De eerste zang van dit prozawerk met lyrische inslag werd in 1868 anoniem gepubliceerd. Het complete werk, zes zangen, verscheen in 1869. Het is een episch werk, vol geheimzinnigheid en angstaanjagende visioenen en doortrokken van een ziekelijke romantiek. Hij schreef in 1870 nog het voorwoord voor een tweede werk, dat Poésies zou heten, maar stierf kort daarna. In dit voorwoord, evenals in zijn brieven, verwierp hij Les chants de Maldoror. Vrijwel iedereen beschouwde De Lautréamont als een krankzinnige, maar hij werd zeer bewonderd door Rimbaud en Léon Bloy.
Na 1918 nam de waardering voor zijn werk toe en deze bereikte haar hoogtepunt toen de surrealisten hem als het grote voorbeeld gingen beschouwen. Valéry Larbaud, Léon Paul Fargue, Alfred Jarry, Philippe Soupault en Louis Aragon hebben sterk zijn invloed ondergaan. Uitgave: Oeuvres complètes, door P. O.Walzer (1970).
LITT. J.P.Soulier, Lautréamont, génie ou maladie mentale (1965); M.Pleynet, Lautréamont par luimême (1967); E.Peyrouzot, Vie de Lautréamont (1970); F.Caradec, I.Ducasse, comte de Lautréamont (1970).
