Max Theodor Felix von, Duits natuurkundige, *9.10.1879 Pfaffendorf, ♱24.4.1960 Berlijn. Von Laue werd in 1912 hoogleraar te Zürich, in 1914 te Frankfort en in 1919 te Berlijn.
Hij deed belangrijke onderzoekingen op het gebied van de röntgenstralen. Toen hij buigingsverschijnselen van die stralen in kristallen ontmoette, kon hij de juiste golflengte ervan bepalen en de weg openen voor de studie van de inwendige structuur der kristallen. Hiervoor ontving hij in 1914 de Nobelprijs.
Werken: Das Relativitatsprinzip (1914; in 1920 omgewerkt in Die Relativiteitstheorie), Die Interferenz der Röntgenstrahlen (1923), Materiewellen und ihre Interferenzen (1944), Geschichte der Physik (1946), Theorie der Supraleitung (1947), Gesammelte Schriften und Vortrage (1961; met autobiografie).
