Pierre Simon, markies de, Frans wis- en sterrenkundige, *28.3.1749 Beaumont-en-Auge, ♱5.3.1827 Parijs. De Laplace was een geniaal geleerde.
Hij begon in 1773 met zijn werk op het gebied van de theoretische sterrenkunde, m.n. het toepassen van Newtons wet op het planetenstelsel. Een van de bekendste resultaten van dit werk is de ontdekking van de onveranderlijkheid van de middelbare beweging van de planeten. Een min of meer populaire verhandeling over zijn werk gaf De Laplace in zijn beroemde Exposition du système du monde, waarin hij ook de vermaarde nevelhypothese over het ontstaan van zon en planetenstelsel geeft. In Traité de mécanique céleste werden alle toenmalige problemen van de hemelmechanica onderzocht en grotendeels opgelost. In 1780 toonde De Laplace met Lavoisier aan dat de ademhaling een vorm van verbranding is. Op het gebied van de wiskunde hield De Laplace zich bezig met de bolfuncties, de potentiaalrekening en de waarschijnlijkheidsrekening.
De Laplace werd in 1785 hoogleraar te Parijs. In 1799 was hij een paar weken minister van Binnenlandse Zaken; daarna lid van de senaat. In 1804 werd hij in de adelstand verheven.
Werken: Exposition du système du monde (2 dln. 1796), Traité de mécanique céleste (5 dln. 1799-1825), Théorie analytique des probabilités (1812), Essai philosophique sur les probabilités (1814). Uitgave: Oeuvres complètes (7 dln. 1843-48; 14 dln. 1878-1914).
LITT. H.Andoyer, L’oeuvre scientifique de Laplace (1922).
