m.,
1. stijl in het schilderen van landschappen;
2. landelijke stijl in de aanleg van tuinen, parken, villawijken of -steden e.d..
Als reactie op de strenge, classicistische Franse stijl van o.a. Le Nôtre, die in de 18e eeuw geheel Europa beheerste, ontstond in de Engelse tuinarchitectuur de landschapsstijl: vrije vormen, verspreide boompartijen. Men beoogde een aanleg van parken e.d. die uitging van de natuurlijke gesteldheid van een landstreek. Het golvende Zuidengelse cultuurlandschap diende hierbij tot voorbeeld (L. Brown, L.H.H.von Pückler-Muskau en J.D.Zocher).
LITT. D.Clifford, A history of garden design (1966).
