o., een ijskap van grote afmetingen, die een groot stuk land bedekt, zoals het ijs van Groenland, enkele eilanden in de Canadese Archipel en Antarctica.
Aan de randen gaat een landijsgebied plaatselijk over in vele gletsjers. Men neemt aan dat tijdens het Pleistoceen grote delen van Noord- en Midden-Europa en Noord-Amerika met landijs waren bedekt. Metingen op Groenland en in Antarctica hebben dikten tot 3-4 km aangetoond. De beweging is gering, behalve van de randgletsjers.
